Stek z bakłażana z maślaną pak choi w sosie miodowo musztardowym

 Lekko, wiosennie i smacznie:). Dziś w roli głównej Pan Bakłażan! Inaczej zwany oberżyną ze względu na głęboki, ciemnofioletowy kolor lub gruszką miłosną z uwagi na swój kształt. To nietuzinkowe i bardzo smaczne warzywo, które wiele osób kojarzy ze słońcem i egzotycznymi wakacjami, bo najchętniej wykorzystywane jest właśnie w kuchni śródziemnomorskiej i arabskiej. I choć jest bardzo zdrowe i można je przygotowywać na wiele ciekawych sposobów, to w naszej rodzimej kuchni nadal jest trochę niedoceniane. A szkoda, bo oprócz wielu składników odżywczych, zawiera mnóstwo antyoksydantów, jest bardzo sycące, a przy tym niskokaloryczne. Odpowiednio przyrządzone może zastąpić mięso lub grzyby. Świetnie nadaje się do smażenia, duszenia, zapiekania czy gotowania. Z bakłażana można wyczarować kolorowe sałatki i przystawki, wyśmienite, sycące zapiekanki: grecką musakę, caponatę, a także leczo, przepyszną pastę baba ghanoush, lutenicę czy bałkański ajwar oraz pizze i makarony z dodatkiem pieczonego bakłażana, które mogą być fajnym urozmaiceniem codziennego menu. 

 

Mój pomysł na dzisiejsze danie z wykorzystaniem tego warzywa, to przepyszny, rozpływający się w ustach stek, przywodzący na myśl smak greckiego lata:). W połączeniu z maślaną, chrupiącą i soczystą kapustą pak choi w sosie miodowo musztardowym tworzy smakowite, lekkie, ale sycące i bardzo aromatyczne danie;).

 

Bakłażan, choć ładny i wdzięczny ma kilka zauważalnych wad. Po pierwsze bywa mocno wybredny w doborze towarzystwa. Ma dość wąskie, ale zaufane grono przyjaciół, któremu pozostaje wierny i oddany bez reszty. Należą do nich: mięso drobiowe, wieprzowe i jagnięce, pomidory świeże i suszone, papryka, cukinia, ciecierzyca, czosnek, natka pietruszki, koperek, szczypior, cząber, rozmaryn i tymianek, a także nasiona i orzechy. Równie dobrze dogaduje się z mlekiem kokosowym i sosem sojowym. To bardzo trafione, ale właściwie jedyne dodatki, które świetnie się z bakłażanem komponują, wydobywając głębię jego smaku i tworząc naprawdę udane dania.

Drugą wadą Pana Bakłażana jest to, że dużo pije;). Uwielbia bowiem tłuszcz, chla go i chłonie w nieprawdopodobnych ilościach;). Niestety, nie wychodzi mu to na dobre, bo wtedy staje się gorzki, gąbczasty, niezjadliwy i meeegaa kaloryczny. Dlatego podczas smażenia czy grillowania wystarczy posmarować patelnię, grilla lub samego bakłażana niewielką ilością oleju, aby wydobyć z niego idealny smak i konsystencję. A piec go najlepiej w całości, ze skórką, bez dodatku jakiegokolwiek tłuszczu.

Kolejną, moim zdaniem, wadą jest to, iż mimo, że to właśnie w skórce bakłażana zawarta jest największa ilość antyoksydantów i jest ona podobno jadalna, ja nie polecam tego robić, ponieważ po obróbce termicznej ta piękna fioletowa szata staje się jak plastik albo bardziej jak celuloza, której raczej nie uda się strawić ani później pozbyć z organizmu i która może być przyczyną niepotrzebnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.

Regularne jedzenie odpowiednio przyrządzonego bakłażana (bez skórki, nadmiernej ilości tłuszczu i w odpowiednim towarzystwie), zwłaszcza latem i wiosną, kiedy nasycony jest dużą ilością słońca może przynieść wiele korzyści zdrowotnych, zadowolić kubki smakowe, a nawet poczuć... wakacyjny klimat:).

Zapraszam po przepis;).

PRZEPIS

Składniki:

1. 1 średni, z gładką, nieuszkodzoną skórką bakłażan. Przy zakupie bakłażana zwróć uwagę na stan ogonka. Jeśli jest pod nim pleśń lub został odcięty (obrzydliwa, sklepowa praktyka!) nie kupuj go, bo to oznacza, że zaczął się psuć, ponieważ bakłażan zawsze psuje się od strony szypułki,

2. 1, 2 średnie, ciemnozielone, jędrne kapusty pak choi,

3. Niewielka łyżka masła klarowanego,

4. Kasza jaglana, kasza gryczana bądź ziemniaki jako dodatek do dania (u mnie kasza jaglana),

5. 1 ząbek czosnku,

6. Odrobina oliwy,

7. Papryka wędzona w proszku,

8. Sól i pieprz do smaku.


sos miodowo musztardowy:

1 łyżka jasnego, płynnego miodu, a jeśli nie masz płynnego, rozpuść go w kąpieli wodnej, ale w niezbyt gorącej wodzie, bo miód w wysokiej temperaturze traci swoje cenne właściwości,

2. 1 łyżeczka musztardy (u mnie dijon),

3. 1 ząbek czosnku,

4. 1 łyżeczka soku z cytryny,

5. Odrobina wody,

6. Świeżo mielony pieprz lub szczypta chili.



Wykonanie:

stek:

1. Bakłażana dokładnie umyj, osusz i pokrój wzdłuż na ok. 1,5 cm plastry. Nie odcinaj ogonka, bo to dzięki niemu miąższ się nie rozpadnie i utrzyma formę steka;),

2. Plastry bakłażana pozbaw fioletowej skórki. Możesz je odrobinę posolić i odstawić do puszczenia wody, aczkolwiek wcale nie jest to konieczne;),

3. Steki delikatnie rozbij tłuczkiem do mięsa, a następnie posmaruj odrobiną oliwy z obu stron. Przypraw przeciśniętym przez praskę czosnkiem,  wędzoną papryką, pieprzem i solą. Odstaw na 10-15 minut do połączenia smaków,

4. Po tym czasie rozgrzej dobrze patelnię lub grilla elektrycznego. Nie dodawaj już żadnego tłuszczu!,

5. Piecz lub smaż z obu stron po ok. 3 minuty, do uzyskania rumianego koloru,

6. Gotowy stek wyłóż na talerz.


kapusta pak choi:

1. Kapustę dokładnie umyj i osusz. Przekrój wzdłuż, na pół razem z liśćmi,

2. Na patelni rozpuść masło klarowane i ułóż kapustę. Nie dodawaj żadnych przypraw. Smaż do momentu jej zwiędnięcia i uzyskania rumianego koloru. Powinna być dość miękka, ale nadal chrupka i soczysta,

3. Usmażoną kapustę ułóż na talerzu,


sos miodowo-musztardowy:

1. Wszystkie składniki sosu włóż do kielicha blendera i zmiksuj do uzyskania gładkiej, nie za rzadkiej emulsji.

Już na talerzu, polej kapustę gotowym sosem i dodaj pomidorki koktajlowe.
Podawaj z ulubionym dodatkiem - u mnie kasza jaglana.


Smaczności:)!

 

CZY WIESZ, ŻE...

1. Bakłażan to roślina z rodziny psiankowatych, która z botanicznego punktu widzenia nie jest warzywem, a owocem - dokładnie jagodą,

2. Istnieje wiele odmian bakłażana, o różnych kształtach i kolorach: oprócz fioletowego występuje również w kolorze żółtym, zielonym, pomarańczowym czy marmurkowym,

3. Wszystkie fioletowe warzywa i owoce dzięki dużej zawartości antocyjan i nasuniny (silnych przeciwutleniaczy odpowiadających za intensywny fioletowy kolor) chronią komórki przed uszkodzeniami i opóźniają ich starzenie, poprawiają pamięć, wspomagają serce i układ krwionośny,

4. Bakłażan ma działanie antynowotworowe, wykazując właściwości antyangiogenne czyli hamujące rozrost i powstawanie nowych naczyń krwionośnych,

5. Wykazuje szczególne właściwości lecznicze w stosunku do nowotworów skórnych. Mikstura z bakłażana i octu zawiera fitochemikalia, dokładnie glikoalkaloidy i glikozydy, które wnikają w głąb chorych komórek zwalczając nowotwór,

6. Zawiera duże ilości błonnika, dzięki czemu poprawia przemianę materii, detoksykuje, obniża ciśnienie krwi i poziom cholesterolu, wspomaga proces odchudzania,

7. Jest niskokaloryczny - w 100 gramach tego warzywa znajduje się tylko 30 kcal,

8. W bakłażanie można znaleźć potas, miedź, magnez oraz witaminy: A, C, K i witaminy z grupy B. Posiada także dużą zawartość soli mineralnych, szczególnie wapnia i fosforu, a także glukozy,

9. Bakłażana nie można jeść w postaci surowej, ponieważ w swoim składzie zawiera trującą solaninę, która pod wpływem obróbki termicznej przestaje być toksyczna,

10. Dzięki sporej zawartości argininy (aminokwas) bakłażan uważany jest za afrodyzjak, który podkręca libido i wzmacnia narządy płciowe,

11. W niektórych regionach Azji, takich jak Chiny i Japonia, jest uważany za symbol szczęścia i długowieczności. Natomiast we Włoszech jest często kojarzony z miłością i płodnością.

Tosty z gruszką, serem kozim i rucolą. Pycha!

 Tosty to zawsze dobry pomysł;). Na śniadanie, kolację, na imprezę i.. za każdym razem inaczej: na słono, na słodko, z różnymi dodatkami. Wariacji na ich temat nie brakuje, bo można do nich dodać niemal wszystko, tworząc klasyczne wersje z serem i szynką oraz te bardziej wymyślne, na przykład z kurczakiem i ananasem, prosciutto crudo i granatem czy z jagodami i puszystym serkiem. To tylko niektóre z propozycji na kolorowe i chrupiące tosty, które mogą być dla Ciebie inspiracją do stworzenia własnych, przepysznych kanapek na ciepło;). 

Ich niewątpliwą zaletą jest duża różnorodność smaków i kolorów tylko na jednej kanapce! (hmmm… prawie jak w reklamie:), które można, a nawet trzeba łączyć i miksować do uzyskania zamierzonego i najpyszniejszego efektu! Ogranicza Cię tylko wyobraźnia;).

Jedną z moich ulubionych wersji są tosty z gruszką, serem kozim, rucolą i orzechami. I nią się dzisiaj z Tobą podzielę:). Ta kombinacja to tercet doskonały, ponieważ łączy w sobie praktycznie wszystkie smaki. Ostrość i lekka goryczka rucoli, kremowy, charakterystyczny smak sera koziego w połączeniu ze słodką, soczystą gruszką i aksamitnymi orzechami pecan to prawdziwa eksplozja smaków;). 

 

A jeśli lubisz mięso, to ta kompozycja z dodatkiem grillowanych plastrów indyka bądź kurczaka, zdecydowanie Cię zachwyci! 

Spróbuj obu opcji, a  przekonasz się, że.. właśnie przepadłeś na wieki lub jak wolisz.. z kretesem;).

 

W zależności od użytych składników, dowolny chleb (również o dowolnym kształcie) można zapiekać już z dodatkami (zwłaszcza, jeśli jest w nich ser, który powinien się rozpuścić) lub najpierw zapiekać czy grillować sam chleb, a dopiero potem składać tosty. Wybór pozostawiam Tobie;).


Zapraszam po przepis:).

PRZEPIS

Składniki:

1. Kromki ulubionego chleba - tyle, ile potrzebujesz (u mnie w tym przepisie chleb żytni),
2. 1 lub 2 dojrzałe, ale nie przejrzałe gruszki. Moim zdaniem do tostów najlepiej nadają się gruszki odmiany Rocha, a dokładniej Pêra Rocha do Oeste, pochodzące z Portugalii. Są dość twarde i nie rozpadają się, co ma duże znaczenie podczas ich krojenia, a także zapiekania. Mają słodki, lekko cytrusowy smak i są bardzo soczyste;),
3. Ser kozi do smarowania,
4. Garść rucoli,
5. Ulubione orzechy lub ziarna (u mnie orzechy Pekan i czarnuszka),
6. Sok z cytryny,
7. Odrobina świeżo mielonego pieprzu lub szczypta chili do smaku.

Wykonanie:

1. Gruszki dokładnie umyj (nie obieraj), przekrój na pół i znowu na pół, a następnie krój wzdłuż owocu na niezbyt grube plastry,
2. Pokrojoną gruszkę skrop odrobiną soku z cytryny, żeby tosty lepiej smakowały, a gruszki nie ściemniały i nie straciły prezencji;),
3. Kromki chleba posmaruj odrobiną oliwy z obu stron i ułóż w tosterze lub na grillu elektrycznym. Zapiekaj do pożądanej chrupkości i koloru,
4. Gotowe grzanki posmaruj dość grubo kozim serem, a następnie ułóż rucolę,
5. Na wierzch dodaj skropione cytryną plastry gruszki,
6. Oprósz świeżo zmielonym pieprzem lub odrobiną chili,
7. Dodaj ulubione orzechy i/lub ziarna.

Smaczności:)!

 

 

P. S. Dużo o właściwościach i walorach zdrowotnych gruszek dowiesz się tutaj - w moim innym, ale równie pysznym przepisie z gruszką w roli głównej;).

Boczniaki smażone w sosie sojowym z aksamitnym selerowo-ziemniaczanym purée

    Nie każdy lubi boczniaki, bo to dość nietypowe grzyby ze względu na "niezbyt grzybowy", bardzo delikatny smak, kruchą strukturę i często po przyrządzeniu (niepotrzebnie!) gumowatą konsystencję. Jednak ich umiejętne przygotowanie sprawia, że nabierają naprawdę wybornego smaku, są mięciutkie i rozpływają się w ustach, a ich regularne spożywanie przynosi dodatkowo wiele korzyści zdrowotnych. Boczniaki bowiem, podobnie jak grzyby reishi, shiitake czy maitake oprócz właściwości odżywczych, zaliczają się do grzybów leczniczych. Tak jak ich japońscy koledzy, boczniaki posiadają silne właściwości przeciwnowotworowe, powodujące rozpad komórek rakowych i tym samym zmniejszanie się guzów. Dzięki zawartości przeciwutleniacza o nazwie ergotioneina podnoszą odporność organizmu, chroniąc komórki przed uszkodzeniami i starzeniem się. Bardzo korzystnie wpływają na układ krwionośny - obniżają stężenie cholesterolu i poziom cukru. Zawierają ogromne ilości świetnie przyswajalnego białka oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych. Są źródłem wielu witamin i minerałów jak na przykład: witamin z grupy B, witaminy C, a także żelaza, magnezu, fosforu, potasu, selenu, sodu i cynku. Myślę, że to wystarczające powody, aby włączyć grzyby do swojego menu, nie tylko w święta.

    Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej na temat grzybów, odsyłam Cię do lektury małego kompendium: "Grzyby - właściwości, ciekawostki", które napisałam już jakiś czas temu i które, na moim blogu cieszy się sporą popularnością;).

 

   JAK PRZYRZĄDZIĆ BOCZNIAKI, ŻEBY NIE BYŁY GUMOWATE?

 Boczniaki stają się gumowate, kiedy zawierają w sobie dużo wody, dlatego:

1. Zawsze kupuj jak najświeższe boczniaki,

2. Unikaj kupowania ich luzem, bo wtedy nigdy nie wiesz jak dużo wody w sobie zgromadziły,

3. Kupuj je pakowane na tackach,

4.  Jeśli wewnątrz tacki na folii i/lub na grzybach znajduje się skroplona woda - w żadnym razie ich nie kupuj, bo to oznacza, że grzyby mocno nasiąknęły wilgocią i po przyrządzeniu będą właśnie gumowate i nijak nie uda się ich zreanimować;),

5. Im bardziej kruche, tym lepiej - zawierają mniej wody,

6. Nigdy ich nie namaczaj - myj je krótko pod bieżącą wodą,

7. Po umyciu, dokładnie je osusz papierowym ręcznikiem, delikatnie je dociskając. Czynność powtarzaj do momentu, aż ręcznik będzie suchy,

8. Duże kapelusze poprzerywaj rękoma wzdłuż blaszek oraz wzdłuż nóżek. Nie używaj do tej czynności noża,

9. Jeśli smażysz boczniaki bez panierki, zrób to na dość mocnym ogniu do zrumienienia z obu stron, mieszając jak najrzadziej.  Dopiero kiedy się przyrumienią, a woda na patelni się zredukuje, przypraw je według uznania.

 

 

 Osobiście jestem wielką fanką boczniaków i lubię je przygotowywać na wiele sposobów. Jednak smażone z dodatkiem sosu sojowego i odrobiną miodu lub innego naturalnego słodzika, to zdecydowanie moja 'najulubieńsza' wersja, którą się z Tobą dzisiaj podzielę;). Mimo, że to danie nie brzmi może jakoś dostojnie i nie wygląda zbyt wykwintnie, to jego smak jest naprawdę znakomity! Przenika się w nim wiele smaków i struktur, które wzajemnie świetnie się uzupełniają, tworząc prosty, naładowany witaminami po brzegi, przepyszny posiłek:). Chrupkość boczniaków wraz z delikatnym, aksamitnym purée, ostrość chrzanu, słodko-słona glazura grzybów, smak umami i czosnku niewątpliwie stanowią o eklektycznym charakterze tego dania, nadając mu w efekcie oryginalny, wyjątkowy smak.
 

Wypróbuj, a z pewnością się nie zawiedziesz!

 

Zapraszam!

PRZEPIS

Składniki (2 porcje):

1. 1 średniej wielkości seler korzeniowy,
2. 4 średnie ziemniaki,
3. 1-2 tacki boczniaków,
4. 2 łyżki masła (klarowanego lub zwykłego),
5. 1 łyżeczka oleju do smażenia,
6. 2 łyżeczki chrzanu,
7. 3-4 ząbki czosnku,
8. 1/2 łyżki dobrej jakości sosu sojowego (u mnie Kikkoman),
9. 1 -2 łyżeczki miodu, syropu z agawy lub innego słodzika (u mnie syrop kokosowy - pisałam o nim tutaj),
10. Sól i pieprz do smaku.


Wykonanie: 

Purée selerowo-ziemniaczane:

1. Selera wyszoruj, obierz, pokrój na mniejsze kawałki i wrzuć do wrzącej osolonej wody. Gotuj 10 minut.
2. Po 10 minutach do selera dorzuć obrane i pokrojone ziemniaki (seler gotuje się dużo dłużej niż ziemniaki),
3. Warzywa ugotuj do miękkości, następnie odcedź, dodaj łyżkę masła, chrzan i przeciśnięty przez praskę czosnek,
4. Dosmacz solą,
5. Utłucz warzywa na bardzo gładkie purée.


Boczniaki:

1. Boczniaki umyj krótko pod bieżącą wodą, a następnie dokładnie osusz,
2.  Na patelni rozpuść łyżkę masła wraz z 1 łyżeczką oleju do smażenia i na mocno rozgrzanym tłuszczu ułóż grzyby. Smaż na dość mocnym ogniu do zrumienienia z obu stron, mieszając jak najrzadziej.  Dopiero kiedy się przyrumienią, a woda na patelni się zredukuje, skrop je sosem sojowym i oprósz świeżo zmielonym pieprzem,
3. Na koniec dodaj miód lub inny naturalny słodzik i delikatnie wymieszaj,
4. Zdejmij patelnię z ognia.

Na talerzu ułóż gotowe purée i usmażone boczniaki. Udekoruj fasolką edamame, zielonym groszkiem lub po prostu natką pietruszki. Podawaj z sałatą lub inną ulubioną surówką.

 

Smaczności:).

 

P.S. O niezwykłych właściwościach 'zwykłego' selera korzeniowego pisałam tutaj, a wiele ciekawostek i praktycznych wskazówek na temat grzybów zawarłam w tej publikacji.

Pannukkaku - fiński pieczony naleśnik z borówkami

 Pannukakku to fińska odpowiedź na holenderski pieczony naleśnik - dutch baby, który ostatnimi czasy dość energicznie podbija internety i serca miłośników wszelkich słodkości. W przeciwieństwie do cieniutkich naleśników, które znamy, pieczony naleśnik nie wymaga stania przy patelni:). Robi się go ekspresowo, a jego dodatkową zaletą jest to, że zawsze wychodzi. Z naczynia też:), bo rośnie jak na drożdżach, chociaż ich nie zawiera. 

    W języku fińskim Pannukakku oznacza po prostu danie z jednego garnka bądź patelni. Fiński pieczony naleśnik to trochę lżejsza wersja dutch baby, ponieważ ciasto jest dużo rzadsze, a sam naleśnik, dzięki niższej temperaturze pieczenia i w nieco dłuższym czasie niż dutch baby, jest od niego znacznie delikatniejszy, zarówno w smaku jak i w konsystencji. Moim zdaniem jest też bardziej "budyniowy" niż jego konkurent, co akurat dla mnie jest dużym plusem:).

 

    I choć nie jestem miłośnikiem ani nawet zwolennikiem dań z mąki pszennej, to w tym przypadku uważam, że przepis na Pannukkaku jest nie tylko warty spróbowania, ale też godny polecenia;). Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie spróbowała użyć mąki innej niż pszenna. Postanowiłam przetestować mąkę owsianą i moim zdaniem naleśnik wyszedł znakomity! Nigdy nie kupuję tego typu mąk, dlatego jeśli chcę użyć mąki gryczanej czy owsianej, po prostu mielę ziarna w młynku i … gotowe:)!

    Pannukakku to świetna propozycja nie tylko na śniadanie, ale również podczas wizyt niespodziewanych gości lub wówczas, kiedy mamy ochotę na coś słodkiego, ponieważ jest szybki i prosty w przygotowaniu, a jego smak - genialny;). Można go przygotować również w wersji na słono, na przykład ze szpinakiem albo suszonymi pomidorami:).

    Dziś zaproponuję Ci Pannukakku na słodko, z mąką owsianą (Ty oczywiście możesz użyć pszennej), ze szczyptą cynamonu, wanilią i borówkami.

 

Łap przepis:).

 

PRZEPIS:

Składniki:

1. 3 duże jajka lub 4 mniejsze,
2. 150 ml mleka krowiego lub ulubionego roślinnego,
3. 140 g mąki (u mnie owsiana),
4. 2 łyżki cukru lub np. ksylitolu,
5. szczypta cynamonu (opcjonalnie),
6. ziarenka z połowy laski wanilii lub 4-5 kropli ekstraktu waniliowego (opcjonalnie),
7. ulubione owoce (u mnie borówki),
8. szczypta soli,
9. cukier puder do posypania lub kakao lub starta skórka limonki do posypania.

Wykonanie:

1. Jajka wyjmij z lodówki przynajmniej 40 minut przed zrobieniem ciasta. Umyj je dokładnie,
2. Mleko również nie powinno być prosto z lodówki,
3. Do kielicha blendera dodaj mąkę i mleko, wbij jajka i wsyp resztę składników,
4. Zblenduj do połączenia wszystkich składników,
5. Następnie odstaw gotowe ciasto na ok. 20 minut,
6. W tym czasie piekarnik nagrzej do 200 stopni C,
7. Po 20 minutach zblenduj ciasto ponownie dosłownie przez 10 sekund,
8. Na patelni ze stalową rączką lub w innym naczyniu rozpuść łyżkę masła (najlepiej klarowanego),    wstawiając naczynie do piekarnika,
9. Gdy masło się rozpuści, wlej do naczynia ciasto,
10. Ułóż równomiernie ulubione owoce,
11. Wstaw do piekarnika i piecz przez 20-25 minut, do momentu, kiedy ciasto się mocno zarumieni,
12. Po ostudzeniu, posyp cukrem pudrem, kakao lub otartą skórką z limonki (opcjonalnie).

Enjoy:)!

Patatas bravas - hiszpańskie smażone ziemniaki

 Choć Hiszpania przystawkami stoi, patatas bravas czyli smażone ziemniaczki to niewątpliwie najpopularniejszy tapas zaraz po tortilla de patatas, czy równie pysznych croquetas. Po raz pierwszy danie to pojawiło się w Madrycie, w latach 50-tych i szybko zyskało popularność w całej Hiszpanii. Dziś serwuje się je niemal we wszystkich barach i restauracjach, od Galicji po Andaluzję. I nic w tym dziwnego, bo któż nie lubi smażonych ziemniaków?

 

    Najprostsza wersja tego dania (tzw. madrycka) składa się z ziemniaków pokrojonych w kostkę, a następnie smażonych i podawanych na ciepło z pikantnym sosem salsa brava, przygotowywanym na bazie słodkiej i ostrej papryki, zazwyczaj zagęszczanym mąką (ja akurat ten składnik zdecydowanie pomijam). Podstawą tego oryginalnego sosu jest suszona, wędzona papryka: pimentón de la Vera (pochodząca z regionu La Vera, w prowincji Cáceres), która występuje zarówno w odmianie słodkiej jak i ostrej. W Polsce czasem trudno ją kupić, ja mam jednak na to sposób;). Wystarczy wymieszać ze sobą przyprawy: słodką paprykę, paprykę wędzoną oraz paprykę ostrą i baza do sosu gotowa;). Dokładne proporcje i składniki podaję w przepisie poniżej;). Sos ten robi się bardzo szybko, a jego wyjątkowy smak świetnie się komponuje ze smażonymi ziemniakami, nadając im - nomen omen - odważnego charakteru. Bo w dosłownym tłumaczeniu patatas bravas to nic innego jak po prostu odważne ziemniaczki;).

 

    W zależności od regionu Hiszpanii, patatas bravas podaje się zarówno z salsa brava (także z dodatkiem świeżych pomidorów) jak i z sosem alioli. Mnie, najbardziej salsa brava smakuje w wersji podstawowej, z dodatkiem czosnku i odrobiną białego wina, a także z sosem czosnkowym alioli. Oba smaki - sztos!

    Ziemniaki do tego dania można przygotować na kilka sposobów. Można je upiec na złoty kolor w piekarniku, lekko podgotować, osuszyć, a następnie usmażyć w głębokim oleju lub też przygotować je na wzór frytek belgijskich, smażąc je w oleju dwukrotnie - najpierw w niskiej temperaturze do zeszklenia, a po chwili przerwy w wysokiej temperaturze do uzyskania złotego koloru. Taki zabieg gwarantuje, że nasze ziemniaczki będą super chrupiące z wierzchu i rozkosznie mięciutkie w środku:). Ten ostatni sposób jest moim zdaniem najbardziej smakowity;).

    W Hiszpanii, patatas bravas podaje się z piwem i/lub chrupiącą bagietką. I choć połączenie ziemniaków z pieczywem nie dla każdego zdaje się być oczywiste, smakuje wybornie! To idealne danie na spotkania z przyjaciółmi czy rodziną - proste i szybkie w przygotowaniu, pełne smaku i... gorącego, hiszpańskiego słońca;).

Zapraszam po przepis:).

 

PRZEPIS:

Składniki (2 porcje):

Patatas bravas:

1. 4 średnie ziemniaki,
2. Olej do smażenia,
3. Sól do smaku.


Salsa brava:

1. 1 średnia cebula lub 1/2 dużej cebuli,
2. 3, 4 ząbki czosnku,
3. 1 łyżka masła klarowanego i 1 łyżeczka oliwy do smażenia,
4. 2 łyżeczki słodkiej, wędzonej papryki pimentón de la Vera (jeśli masz),
   lub: 2 łyżeczki papryki słodkiej, 1 łyżeczka papryki wędzonej, 3/4 płaskiej łyżeczki papryki ostrej albo pieprzu cayenne),
5. 1 łyżka dobrej jakości octu winnego np. jabłkowego (ja dodałam białe wino),
6. 1 łyżeczka cukru lub innego, zdrowszego słodzika np. stewii lub ksylitolu,
7. 200-250 ml bulionu warzywnego lub drobiowego (opcjonalnie woda),
8. Szczypta soli do smaku,

Wykonanie:

Patatas bravas:

1. Ziemniaki obierz i dokładnie umyj. Wypłucz dokładnie ze skrobi pod bieżącą wodą, a następnie zalej lodowatą wodą i poczekaj 20 minut,
2. Po tym czasie ziemniaki dokładnie osusz. Pokrój je w 2-3 cm kostki. Smaż w głębokim oleju, na małym ogniu do momentu ich zeszklenia,
3. Odcedź z nadmiaru oleju na papierowym ręczniku i odstaw na ok. 15 minut,
4. Po 15 minutach wrzuć ziemniaczki na mocno rozgrzany olej, na dużej mocy palnika i smaż do uzyskania złotego koloru,  
5. Ponownie odcedź, przełóż do miseczki lub na talerz i posól,
6. Dodaj gotową salsa brava.

Salsa brava:

1. Cebulę pokrój w drobną kostkę i podsmaż na maśle klarowanym i oliwie,
2. Dodaj wszystkie rodzaje papryki, wymieszaj i smaż przez chwilę do wydobycia aromatów,
3. Dodaj bulion lub wodę, czosnek, ocet lub wino, sól i gotuj na małym ogniu do uzyskania dość gęstej konsystencji sosu (ok. 10-15 minut),
4. Tak przygotowany sos zblenduj na gładką masę,
5. Gotową salsa brava wyłóż na ziemniaki.

Smacznego:)!

Szparagi w sosie cytrynowym z płatkami migdałów

 

 Sezon na szparagi wciąż trwa, więc jeśli jeszcze nie zdążyłeś się nimi najeść, a lubisz je tak bardzo jak ja, to dziś mam dla Ciebie super prosty i obłędnie pyszny przepis;).

 To właściwie bardziej sałatka, ale ze świeżym, chrupiącym pieczywkiem i jajkiem sadzonym sprawdzi się idealnie na pyszny, wiosenny obiad lub też jako dodatek do dania głównego.

 

    Szparagi w sosie cytrynowym z płatkami migdałów, na które za chwilę podam przepis są jednocześnie chrupiące i aksamitne w smaku, a dodatek kremowego sosu z lekką, cytrynową nutą doskonale z nimi współgra i sprawia, że danie zyskuje cudowny, orzeźwiający charakter.

    Prażone płatki migdałów to przysłowiowa wisienka na torcie - idealnie scala całe danie, nadając mu ostateczny sznyt, chrupkość i uzależniający aromat umami;). O smaku umami pisałam tutaj.



Zapraszam!

 

PRZEPIS:

Składniki (na jedną porcję):


1. Pęczek zielonych szparagów,

2. Masło klarowane (lub zwykłe),

3. 3/4 szklanki mleka kokosowego (ja używam REAL THAI), lub zblendowanych, namoczonych nerkowców jak np. w tym przepisie lub jeśli jesz nabiał  - śmietanki 30%,

4. Dymka, 1-2 ząbki czosnku,

5. 1/4 cytryny,

6. 1/2 łyżeczki płatków drożdżowych (opcjonalnie),

7. Sól i pieprz do smaku,

8. Płatki migdałów.



Wykonanie:


Szparagi:


1. Szparagi dokładnie umyj, odłam zdrewniałe końcówki i obierz, pozostawiając główki,

2. Szparagi wrzuć do wrzącej, osolonej wody i gotuj bez przykrycia na średnim ogniu 3, 4 minuty,

3. Po ugotowaniu przełóż szparagi do naczynia z zimną wodą (żeby nie straciły koloru) i chwilę poczekaj,

4. Osusz szparagi, na patelni rozpuść masło i na średnim ogniu smaż dosłownie przez chwilę z każdej strony. Powinny być al dente,

5. Zdejmij patelnię z ognia i wyłóż szparagi na talerz,


Sos cytrynowy:


1. Cytrynę dokładnie wyszoruj pod bieżącą wodą,

2. Cebulę dymkę dokładnie umyj i posiekaj dość drobno tylko białą część,

3. Na patelni rozpuść masło klarowane, dodaj posiekaną dymkę i delikatnie oprósz świeżo zmielonym pieprzem,

4. Dymkę smaż przez około 1-2 minuty, do jej lekkiego zeszklenia i wydobycia aromatu,

5. Dodaj śmietankę, drobno posiekany ząbek czosnku, sól i płatki drożdżowe (niekoniecznie),

6. Zetrzyj odrobinę skórki z cytryny i wyciśnij z niej sok. Nie dodawaj zbyt dużo cytryny, aby nie zdominowała smaku dania,

7. Zredukuj sos, cały czas go mieszając przez kolejne 3-4 minuty,


Płatki migdałów:

1. Płatki wysyp na suchą, rozgrzaną patelnię i cały czas mieszając podprażaj do momentu, aż poczujesz orzechowy smak,

2. Po uprażeniu, płatki natychmiast przełóż na zimny talerz lub miseczkę i poczekaj aż ostygną.


Szparagi ułóż na talerzu, polej sosem, dodaj płatki migdałów i... gotowe!

Enjoy:). Smacznego!

Dorsz w panierce z orzechów włoskich, purée z młodych marchewek i szparagi z masełkiem

   Uwielbiam maj:). Dla mnie to najpiękniejszy miesiąc w roku, pełen doznań nie tylko sensualnych, ale także kulinarnych! Zachwyca bujną, soczystą zielenią, powietrzem nasyconym zapachem pierwszych wiosennych burz, kwitnących konwalii i bzu. Witryny warzywniaków i uliczne stragany uginają się od ilości sezonowych warzyw i owoców.  Kuszą i przyciągają całą paletą kolorów i zapachów: młode, chrupiące marchewki, pyszne szparagi, sałaty, botwina, zielony groszek, arbuzy, rabarbar i wiele, wiele więcej. Raj dla moich oczu i duszy! 

Aż chce się Ż! (czy jakoś tak:)).

                                                                                        

  

                                   Københavns Torvehallerne - Targi w Kopenhadze

     

    Dania przygotowane z młodych warzyw są wyjątkowe - pełne witamin i minerałów, bardzo kolorowe, subtelne i mega aromatyczne w smaku. Po prostu rozpływają się w ustach. Nie lubią jednak zbyt ciężkich dodatków. Dlatego dziś podzielę się z Tobą bardzo prostym pomysłem na pyszne i efektowne danie z młodymi warzywami w roli głównej. Poznaj dorsza w panierce z orzechów włoskich, podanego na kremowym purée z młodych marchewek w towarzystwie chrupiących szparagów z masełkiem;).

 

Zapraszam po przepis!

PRZEPIS:

Składniki (na jedną porcję):

1. Filet ulubionej ryby (u mnie dorsz),

2. 4-5 młodych, niedużych marchewek,

3. 2-4 szparagi zielone,

4. 3/4 szklanki orzechów włoskich (lub innych ulubionych),

5. 1/2 łyżki masła (klarowanego lub zwykłego),

6. Sól i pieprz do smaku,

7. Natka pietruszki do posypania.

Wykonanie:

Ryba:
 
1. Rybę dokładnie oczyść, umyj i odsącz. Skrop delikatnie cytryną i dopraw solą, pieprzem lub innymi ulubionymi przyprawami (ja lubię do ryby pieprz cytrynowy). Jeśli ryba nie jest zbyt tłusta możesz pominąć cytrynę;),

2. Orzechy (zostaw kilka do dekoracji) zmiel w młynku dość drobno, a jeśli nie posiadasz młynka wrzuć je do woreczka strunowego i potraktuj tłuczkiem:),

3. Opanieruj rybę w jajku i przygotowanej panierce,

4. Na patelnię dodaj łyżeczkę masła klarowanego i łyżeczkę oleju do smażenia,

5. Usmaż rybę na złoty kolor. Pamiętaj, że ryba nie lubi i nie potrzebuje długiego smażenia czy pieczenia. Wystarczy jej 3-4 minuty z jednej i z drugiej strony, zwłaszcza jeśli jest to filet.



Purée marchewkowe:

1. Marchewki dokładnie wyszoruj pod bieżącą wodą, pokrój na większe kawałki i ugotuj w osolonej wodzie do miękkości (ja młodych marchewek nie obieram),

2. Ugotowane marchewki zblenduj na gładkie purée z dodatkiem 1/2 łyżki masła i odrobiną soli. To wszystko;).



Szparagi:

1. Szparagi dokładnie umyj, odłam zdrewniałe końcówki i obierz, pozostawiając główki.

2. Szparagi wrzuć do wrzącej, osolonej wody i gotuj bez przykrycia na średnim ogniu 3, 4 minuty,

3. Po ugotowaniu przełóż szparagi do naczynia z zimną wodą (żeby nie straciły koloru) i chwilę poczekaj,

4. Na patelni rozpuść masło i na średnim ogniu smaż dosłownie przez chwilę z każdej strony osuszone szparagi. Powinny być al dente,

5. Zdejmij patelnię z ognia i wyłóż na talerz purée marchewkowe, rybę i szparagi,

6. Dodaj pozostałe orzechy i udekoruj pietruchą:).

Smacznego!:)

P. S. O szparagach pisałam tutaj, a o właściwościach i zaletach marchewki - tutaj:).

A o tym jakie ryby wybierać,  jak często je jeść i dlaczego przeczytasz tutaj.